Dag 16 Een duivelse toren en een bucketlist
Vandaag rond negen uur vertrokken van de mooie KOA camping in Sheridan.
Het is een rit van 255 km, eerst maar weer tanken en daarna rijden we 90% van de route over de prachtige en ongelooflijk eenzame Hwy 14. We komen naar schatting 1 keer per kwartier een tegenligger tegen. Wat een rust en wat een mooie vergezichten, de Amerikanen beseffen wat dit betreft niet hoe bevoorrecht ze zijn ten opzichte van ons Nederlanders.
Wel rijdt ons op het spoor naast de weg twee keer een onnoemelijk lange goederentrein met meer dan 120 wagons tegemoet, getrokken door 2 locomotieven en ook nog een achteraan die duwt.
Als we in de buurt van de stad Gillette komen ligt er plots een complete ontspoorde goederentrein op zijn kant naast het spoor. De spoorarbeiders zijn al druk bezig de rails te herstellen.
Het is een enkele spoorbaan, des te verbazender dat een aantal kilometers verder er werkelijk honderden diesellocomotieven aan elkaar gekoppeld op ditzelfde spoor staan
Geen idee waar deze gebruikt gaan worden?
Een fatsoenlijke stopplek langs deze eenzame weg is ook moeilijk te vinden en we willen tovh ook wel even lunchen, uiteindelijk een klein inhammetje tegenover een zeldzame zijweg waar we dit kunnen doen.
Rond half twee arriveren we dan bij Devils Tower.
Op mijn bucketlist staat dat ik hier ooit nog eens omheen wil wandelen, tijdens ons bezoek hieraan in 2019 ontbrak ons daarvoor de tijd omdat we op die dag 650 km moesten overbuggen, dus toen bleef het bij een paar foto’s bij de basis..
Het is duidelijk hoogseizoen want de route naar de parkeerplaats wordt gereguleerd door een rood verkeerslicht, Een bordje met de aanduiding van een halve mijl of zo’n 800 meter voor het rode licht stonden we al stil. Maar liefst 1,5 uur hebben we hierin gestaan voor we door het groene licht naar de P plaats mochten rijden. Gelukkig konden we de camper wel makkelijk kwijt op,de speciaal voor campers aangelegde plekken.
Hierna de trail rond de 380 meter hoge rots gelopen. Deze was ruim 2 km lang, Peter Sr ging helaas niet mee vanwege de wisselende stijgingen en hij nog steeds last van zijn knie heeft.
Het was een mooie wandeling maar wel erg druk, er waren er meer met een bucketlist denk ik.
Ook zagen we er net als de vorige keer alpinisten aan de loodrechte wanden hangen, je moet maar gek wezen.
Na dit hoogtepunt terug naar de dichtbij gelegen KOA camping, maar niet voordat we wat foto’s hadden gemaakt van leuke prairiehondjes.
Foto’s volgen later ivm internet probleem
Reacties
Reacties
Lijkt wel de efteling, die lange wachtrij.
in je vakantie heb je toch niet zo'n haast ,en vooral als het de moeite waard is mooie foto's groeten.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
