Vannacht een bijzondere nacht beleefd op de camping in Williams.

Mijn eerste vraag is, wie verzint het om een camping te situeren op 5 meter afstand van een van de drukst bereden goederenspoorlijnen van de USA?

Wij stonden daar nl op die 5 meter afstand vandaan en dat betekende dat er ‘s nachts 3x een trein langs denderde met ruim 100 wagons en 5 locomotieven verdeeld over voor en achter.

En dat niet alleen maar ze toeteren de hele omgeving tot op kilometers afstand wakker.

Mijn iPhone geeft dan ook aan dat ik van de 7 uur in bed er slechts 3 geslapen heb.

Gelukkig gaat het in de ziekenboeg met de patiënten wel weer wat beter.

Vandaag dus op naar de Grote Sleuf. Peter Jr zal hierboven een helikopter rondvlucht gaan maken, papa sr blijft liever op de grond.

Het stikt hier overigens weer van vele onbeschofte Chinezen.

Peter heeft het geluk niet bij hen in de heli te moeten.

Hij vliegt samen met slechts 2 Duitsers en zit mooi voorin.

Hierna rijden we naar het iMax theater waar de beide Peters de film gaan bekijken over de ontdekking van de Grand Canyon. Alie en ik eten ieder als lunch een half Pizzaatje van miniatuurformaat want tenslotte hebben wij die film al meerdere malen gezien.

Hierna eerst wezen inchecken op de camping en omdat we hier stroom hebben en de geplande hotdogs van gisteren in de magnetron kunnen bereiden om onze quick lunch af te maken. Hierna door gereden naar de village daar de camper geparkeerd en met de shuttlebus langs de Southrim.

Tot Peter jr er na de 2e stop achterkomt dat hij zijn rugtas is vergeten mee te nemen in de bus. Gelukkig kan onze volgende chauffeur contacten met de andere chauffeurs, de tas blijkt gevonden en veilig gesteld in bus 33, uiteindelijk uitleg wanneer en waar we deze chauffeur met zijn bus weer kunnen treffen en Peter de tas terugkrijgt. Als we de bus instappen krijgt Peter een daverend welkom van de passagiers die blijkbaar de onderlinge conversatie van de chauffeurs hebben meegekregen.

Uiteraard deed ik alsof ik er niet bij hoorde. :-)

Door deze commotie en daardoor ontstane tijdverlies is het inmiddels tijd om terug te keren naar de camping. Niet erg want deze wesroute met de bus wordt morgen volledig gecompenseerd als we met onze eigen woonbus de oostelijke route rijden. Als we tenminste niet over de rand rijden want niet gaat mij nog verbazen deze reis denk ik.

Aangekomen op onze zwaar verwaarloosde camping rij ik net als eerder niet over de daarvoor bestemde route naar onze plek, omdat er een boom met laaghangende takken staat waar we niet onderdoor kunnen zonder de airco te raken en wellicht te beschadigen.

Dus rij ik over een vrije camperplek om deze boom te ontwijken. Ik ben blijkbaar daarvoor mee bezig dat ik een houten picknicktafel met bijbehorende banken totaal over het hoofd zie bij het indraaien en er dus met de zijkant tegenaan rij. Gelukkig heeft de familie betere ogen en schreeuwen koor STOP. Behalve vervelende Tinnitus mankeer ik verder weinig aan mijn gehoor, (alhoewel de meningen ook daarover verdeeld zijn) Er blijkt een behoorlijke bruine streep op de zijkant te staan van de camper, maar gelukkig geen deuken. Met een doekje en wat tandpasta deze kunnen wegpoetsen. Tot nu toe hebben we die Murphy toch redelijk tegen kunnen spreken met zijn wetten.

Vanavond ook weer een Hollandse pot gegeten, bloemkool met aardappelen en een bal,gehakt.

See you