Dag 14 Nog een keer door Yellowstone NP

Vandaag dus alweer 2 weken onderweg, de tijd vliegt als het leuk en gezellig is.

Zoals gezegd vandaag dag 2 door het prachtige Yellowstone NP.

Aangezien de route van vandaag 212 km lang is door het park, kun je wel nagaan hoe groot dit park is. Dus eerst maar weer tanken,

Als we het park in willen rijden staat er om 9:00 uur al een 3 rijen dikke file voor de ingang.

Vlak voor de kassa/controle staat het bord van Yellowstone NP. En daar moet natuurlijk een foto worden gemaakt als bewijs dat we daar ook wel echt zijn geweest.

Dus wij de file uit en foto’s maken, daarna er dus weer tussen dringen met het bakbeest, gelukkig zijn de Amerikanen meestal erg beleefd in het verkeer.

De route in het park heeft de vorm van een acht en wij rijden vandaag de bovenste cirkel en een deeltje van de onderste.

We verwachtten veel Bizons te gaan zien en hopelijk ook eindelijk eens een beer.

Zoals bij de ingang reeds verwacht is het vreselijk druk overal, wat met het parkeren, bij de diverse bezienswaardigheden, van zo’n grote camper best een probleem kan zijn.

We moeten er soms dan ook voorbij rijden omdat het overvol is. Ondanks dat is het een prachtige route met vele mooie natuur zoals watervallen en geisers. Als er plots een file opduikt betekent dit vaak dat er iets bijzonders is te zien, wat dan meestal wilde dieren betreft.

Als we langzaam naar voren schuifelen in de file blijkt er in de berm een zwarte beer te lopen. En net als wij bij hem zijn steekt hij langzaam de weg over.

We zijn euforisch, in mijn 29e bezoek aan de USA en mijn 4e aan Yellowstone zie ik eindelijk een wilde beer op minder dan 10 meter afstand.

Ik heb beide Peters beloofd dat we kuddes met Bizons zullen gaan zien, gek genoeg zien we niet meer dan enkel verdwaald exemplaar. Helaas dus geen Bizons dit keer.

Dan……weer een file. Hier blijkt nu een jonge bruine beer in de berm zich tegoed te doen aan de planten. We worden gek, 2 beren op een dag spotten.

Als bijna laatste bezoeken we het prachtige Artist Point waar je een geweldig uitzicht hebt op een canyon met aan het het einde de imposante Lower falls. Dit waanzinnige beeld is echter op een foto niet over te brengen

Hierna naar camping Fishing bridge voor de overnachting.

Helaas op deze camping geen internet wifi of anderszins.

Vandaar dat jullie dit later lezen.

Dag 13 naar het oudste Nationale park

Na zoal verwacht een beerloze dus rustige maar frisse nacht van slechts 8 graden om 7:00 uur er weer uit.

Aangezien een douche er vanmorgen niet inzit op deze camping, de bekende hygiënische plichtplegingen maar in de camper badkamer voltrokken.

Om 8:15 uur vertrokken, maar eerst de afvalwatertanks maar ff dumpen bij de uitgang van de camping. Dus de pas aangeschafte vervangende dumpslang aangesloten op de camper en in de bodemput gestoken. Ik trek de klep open van de zgn zwart watertank en hopla, de inde bodem geplaatste aansluiting schiet eruit en ziedaar, ik schat dat er zo’n 50 liter urine over het terrein stroomt voor ik die klep weer dicht heb. Wellicht zorgt dit ervoor dat er meer beren op die lucht afkomen. De lucht is nl niet te harden.

We maken ons hierna snel uit de voeten en rijden Grand Teton NP in, ook dit is weer een prachtige route met zicht op de met sneeuw bedekte bergen, door vele Nederlanders de Tieten genoemd. In 2012 zijn we gestopt bij een prachtige plek aan het meer met een fenomenaal uitzicht. Hier blijkt nu een camping te zijn helaas.

Ook is het hartstikke druk helaas. Sinds Covid zijn de bezoekersaantallen ieder jaar met 15% gestegen namelijk.

Al snel rijden we Yellowstone Nat park in waar we op diverse plekken stoppen en de geisers en andere pruttelpotten bezoeken.

Dan rijden we de gigantische parkeerplaats op bij Old Faithfull de wereldberoemde geiser die om de de 1,5 uur stoom afblaast tot 60 meter hoogte.

Ook maken we hier nog een wandeling.

Na dit alles naar West Yellowstone waar we op een camping bij een motel zullen overnachten. De Parkeerplaats is nl veranderd in een camping.

‘s Avonds het gezellige dorp ingelopen en tot onze verrassing werden wij uitgenodigd door de beide Peters op een etentje in een plaatselijk restaurant. Leuk en lekker.

Morgen deel 2 van Yellowstone, Howdi

Dag 12 Op naar Grand Teton

Vanwege het niet beschikbaar hebben van een deugdelijke data verbinding dit bericht een dag later

Vanmorgen weer vroeg eruit, 6:45 uur om precies te zijn.

Vakantie, vakantie, vakantie zou wijlen Joop Doderer hebben gezegd.

Heerlijk kunnen douchen in het super de luxe net gerenoveerde sanitair gebouw.

Vandaag een rit van 358 km voor de boeg, naar Grand Teton NP.

Net als gisteren rijden we deels snelweg en deels binnendoor.

Als we echter in de plaats Evanston zijn blijkt een viaduct op onze route afgesloten wegens verbouwing.

De omleidingsroute kun je alleen over met een max hoogte voertuig van 11’, wij zijn echter al 12’ dus dat gaat het niet worden..

Mijn IPhone geeft echter uitkomst met de IOS kaarten app en geeft ons perfect een alternatief.

Het is een prachtige route met vele bergen en bossen. Doet soms een beetje denken aan Oostenrijk. Zo’n 20 km voor aankomst bij de camping parkeren we eerst nog even in Jackson Hole, een leuk toeristisch plaatsje waar inmiddels ook heel veel multimiljonairs schijnen te wonen.

En dat heeft blijkbaar ook direct gevolgen voor de prijzen van de ijsjes, 1 bolletje ijs voor $8.00 nl.

Na hier wat te hebben rondgelopen zonder ijs en onbetaalbare winkels te hebben bezocht waar ze b.v. o.a. broekriemen verkochten van $650 , verder naar de camping gereden Gross Venture geheten.

Maar ook eerst nog even een gratis foto gemaakt bij het entree bord van Grand Teton Nat Park

De camping is een eenvoudige maar mooie camping maar bijna zonder voorzieningen .

Uitsluitend een stroomaansluiting voor de camper en een gebouwtje met toiletten zonder douches

En niet onbelangrijk een metalen kast met anti beren slot op iedere plek om evt etenswaren in op te bergen. Want we worden gewaarschuwd dat hier zowel zwarte als ook Grizzly beren rond lopen en die komen als je geen stevige wanden hebt gewoon door de wand naar binnen als je pech hebt

We zijn na installatie van de camper er dan ook meteen naar op zoek gegaan en naar de rivier gelopen waar de meeste kans zou zijn op een close encounter.

Maar voor degenen die mijn verhalen al jaren lezen weten dat een beer waarneming er voor mij wss nooit in zal zitten. Behalve op de weg natuurlijk want die zie ik eigenlijk iedere dag wel met mijn ontspannen karakter.

Wellicht vanavond in het donker nog een kans als ik naar het toilet gebouw zal lopen.

Mocht dit goed aflopen vertel ik jullie morgen meer.

Dag 11 Vandaag geen foto’s

Vandaag zoals gezegd slechts een verbindingsroute van 414 km.

En die is geen straf, want het landschap is prachtig onderweg, we rijden deels landelijk en deels snelweg. Slechts af en toe komen we een auto tegen, geweldig toch die rust hier.

In Spanish Fork besluiten we een Walmart te bezoeken voor de nodige boodschappen voor de komende 4 dagen. Maar voor we naar binnen gaan eerst maar ff lunchen op de P plaats.

De ultieme test voor het naar ik gisteren dacht gerepareerde aggregaat.

Startknop in……..en jawel hij loopt, dus de hotdog in de Magnetron en op 30 seconden gestart.

Na zo’n 5 seconden valt de hele handel weer uit. Kortom de motor loopt maar kan niet het vermogen leveren zodra er stroom moet worden gegenereerd.

Na de boodschappen een RV repair centre gezocht in dezelfde stad en daarheen gereden.

De monteur kijkt en test een aantal zaken, hij denkt dat de carburateur vervuild is doordat de benzine de hele winter erin heeft gestaan. Veel te veel werk dus, we besluiten het te laten voor wat het is. De monteur raadt ons aan een refund van Road Bear te eisen.

Als we de afslag op de I80 naar onze camping in Coalville hebben genomen. Moeten we 2x linksaf, Peter Jr neemt echter per ongeluk de eerste en daardoor rijden we de snelweg weer op.

Hij stopt direct, wat nu 30 km omrijden of achteruit op de oprit?

We besluiten het laatste te doen, gaat allemaal goed gelukkig

Op de camping aangekomen blijken we heel ver van de douches en toiletruimte te staan wegens renovatie. Ik belde direct met de receptie voor een andere plek dichter bij de toiletten

En dat lukte.

Dag 10 Een zeer pittige wandeling en een Rodeo

Vandaag geen wekker gezet, want de camper blijft vandaag op de camping en wij gaan met de shuttlebus naar de punten wat je met de camper niet meer mag parkeren. De eerste stop is Bryce Point, dan Inspiration Point vervolgens wandelen we via een prachtige route naar Sunset Point waarvandaan we een nog veel pittigere wandeling zullen gaan maken over de Navajo Loop Trail.

Peter Sr besluit deze niet mee te lopen omdat hij bang is dat mijn zijn knieën en 78 jarige conditie niet gaat redden. Het is ook best een gok om ruim een km af te dalen en dan weer ruim een km steil omhoog te moeten lopen. Hoe ga je boven komen als dat niet meer gaat.

Alie twijfelde gisteren ook nog even met haar 1,5 long om mee te gaan, maar besluit toch om ook te gaan. Er zijn wat oudere corpulente Amerikanen die mij vragen of het verantwoord is om deze trail te gaan lopen. Ik vertel ze dat het wel kan, maar vertel er ook bij dat ik een niet corpulente Sister in Law uit Angeren in The Netherlands heb, die nog steeds boos op me is over dit advies.

Tijdens deze tocht kom ik er achter dat mijn om de dag 30 min cross trainingen thuis toch wel degelijk nut hebben. Ik loop nl redelijk probleemloos naar boven.

Alie en Peter Jr komen ook boven, hoe zij dit hebben ervaren moeten ze zelf maar vertellen.

Dan begint het plots weer te onweren en regenen net als gisteren en eergisteren

Rond een uurtje of 2 zijn we alweer terug op de camping. We vullen onze tijd met nuttige dingen. De Peters gaan hun was doen, ik werp nog eens een blik op het weigerende aggregaat en jawel na wat geklooi met reset schakelaars en veiligheden lijkt hij het nu te doen. We gaan het morgen onderweg beleven.

Vanavond Chili Con Carne met rijst gegeten en daarna worden we om 18:30 uur door de gratis camping shuttle opgehaald op onze camperplaats en naar de Rodeo gebracht en ook weer opgehaald en thuisgebracht. Prima service van deze camping dus.

Leuk om te zien zo’n Rodeo, alhoewel die in 2009 toch wat spectaculairder was, dit nog ff gecontroleerd op de film uit 2009 via mijn NAS server.

Het is vanavond heerlijk afgekoeld tot zo’n 17 graden, dus eindelijk weer eens een koele nacht voor de boeg.

Morgen gaan we naar het noorden via een lange verbindingsrit van 444 km naar Coalville een klein plaatsje ten NO van Salt Lake City, gewoon omdat dit zo uitkomt en ik hier een camping heb gereserveerd.

Dag 9 over bergruggen en door bossen

Na voor mij een redelijke maar warme nachtrust, waarover de reisgenoten echter heel anders denken.

Vandaag een ritje van slechts 244 km naar het wat mij betreft mooiste nationale park Bryce Canyon. Hier zullen we 2 nachten blijven.

Eerst in Torrey bij een plaatselijke super nog wat boodschappen inslaan. Waarbij behalve rijst de Budweiser toch wel een van de belangrijkste items is.

We rijden via de prachtige Grand Staircase-Escalante National Monument Road over een bergkam met aan beide zijden gigantische afgronden. Vervolgens door de bossen van Dixie National Forest waarbij we tot wel 2900 meter hoog komen. Vind het altijd weer vreemd dat hier op deze hoogte nog steeds bomen staan, terwijl dat in Europa de boomgrens bij zo’n 1700 meter hoogte wel bereikt is. We komen vandaag ook veel overstekende Black Angus koeien tegen.

Ik zie ze eigenlijk liever op mijn bord dan op de weg, ik stem tenslotte niet voor niets geen PvdD.

Het landschap is verder weer adembenemend afwisselend.

We besluiten de lunch vandaag bij de Subway vlak voor Bryce Canyon te nuttigen.

We nemen alle 4 een Half Long met verschillend beleg.

Als we het park inrijden breekt er net een gigantische regen en onweersbui los.

Aangezien we eerst helemaal naar het einde van het park rijden is dit geen enkel probleem, want al snel is het weer droog.

We rijden dan dezelfde weg terug en stoppen dan bij alle viewpoints aan de rechter zijde van de weg.

Dan nog even een foto maken bij het Park sign en naar camping Ruby’s Inn.

Vanavond ook voor het eerst de BBQ aangestoken, dat viel toch wat tegen, lag vermoedelijk aan de Briketten

Morgen gaan we de punten met de shuttle bus bezoeken waar we met de camper niet mogen parkeren.

Tot dan

Dag 8 waar Forest Gump er mee stopte gingen wij nog even door

Vandaag voor het eerst door de wekker gewekt, om 7:00 uur dat wel.

Want we hebben een flinke rit van 355 km vandaag voor de boeg met een flink aantal,stops dus de planning is om rond 8:00 uur te vertrekken.

Uiteindelijk 15 minuten later vertrokken voor misschien wel de mooiste rit in deze reis.

Onze eerste stop is Forest Gump Point, bekend uit de gelijknamige film.

De profielfoto van dit reismee verhaal is er ook gemaakt.

Normaal sta je daar nagenoeg alleen om een foto te maken, wij hadden het geluk dat er een hele buslading mensen stond die ook nog de scène uit de film gingen naspelen incl een imitatie Forest Gump met pruik cape en petje. Terwijl onderwijl hun touringcar stationair stond te bulderen in dit normaliter door stilte geteisterde prachtige landschap. Kortom mijn hartslag kwam weer op het bekende peil.

Na dit alles weer verder naar Mexican Hat, ook hier slechts een foto gemaakt.

Vervolgens heb IK democratisch besloten om via de Moki Dugway naar Glen Canyon te rijden. Dit bespaart ons vandaag zo’n 75 km rijden waardoor de route dus geen 355 maar 430 km zou zijn geworden.

Deze pasweg Moki Dugway wordt echter streng ontraden voor campers en andere lange voertuigen. De weg is smal, onverhard en vol met kuilen ook kunnen we sommig bochten niet halen zonder achteruit te steken. Aangezien we deze in 2008 met mijn zus en zwager ook al gereden hebben ga ik er vanuit dat dit wel kan.

De mannelijke passagiers werden er echter toch niet zo vrolijk van had ik het idee. Alie en ik hebben echter veel ervaring opgedaan in Namibië waar we wel 5000 km onverhard hebben gereden. Lang verhaal kort….het ging goed.

Na dit avontuur doorgereden naar National Bridges Monument, hier een prachtige maar best steile wandeling gemaakt naar zo’n natuurlijke brug.

Vervolgens door via Glen Canyon naar een uitzichtpunt op Lake Powel.

Overigens is alleen op de Navigatie te zien dat dit een meer is, want in werkelijkheid staat het al jaren droog. Slechts een smalle rivier, de Colorado genaamd bevat nog water.

Hierna doorgereden naar Capitol Reef genaamd en daar de nodige bezienswaardigheden bekeken. Daarna door naar Torrey ons einddoel vandaag. Daar nog even tanken en dan langs een supermarkt voor wat koekjes bij de koffie want die zijn inmiddels op. Meteen een zakje Cashewnoten voor bij de avond borrel. Kosten $15,45. Dus Hollanders niet meer klagen over de hoge supermarktprijzen zou ik zeggen.

Het was een mooie dag. Tot morgen dan op naar Bryce Canyon.

Dag 7 Monument Valley

Vandaag een rit van 211 km voor de boeg naar Monument Valley via Kayemta waar we voor de derde keer deze reis zo’n 100 liter zullen moeten tanken.

Omdat dat we alweer voor de wekker wakker zijn kunnen we rustig aan doen.

Het is eigenlijk een rechttoe rechtaan weg, slechts 3 keer linksaf slaan en we zijn op camping Gouldings.

We hebben hier een jeeptour van 3,5 uur geboekt door de Valley.

We worden netjes op de camping opgehaald om 15:45 uur.

We halen eerst nog wat mensen op bij een hotel aldaar en vertrekken voor een prachtige tour langs vele bezienswaardige natuur.

Voor ons is het inmiddels de 3e keer dat we dit doen, toch is deze weer anders dan de voorgaanden.

Om 19:30 uur zijn we rood van het stof weer terug

op de camping. Eerst maar de spaghetti die Alie voor vertrek al had voorbereid nuttigen en daarna douchen om het rode stof te verwijderen.

Het was weer een prachtige dag.